توافقنامه عدم افشا (NDA) سندی است که اطمینان می‌دهد یک طرف اطلاعاتی را که در طول یک تعامل آموخته است، محرمانه نگه می‌دارد. NDA می‌تواند یک‌طرفه یا دوطرفه باشد.
چه زمانی باید از NDA در یک معامله استفاده کنم؟
NDA برای مالک بسیار مفید است تا فرآیند فروش را محرمانه نگه دارد. معمولاً NDA سه نوع محرمانگی را پوشش می‌دهد:
(۱) خریدار فاش نکند که کسب‌وکار برای فروش است،
(۲) خریدار جزئیاتی را که در طول مذاکرات یا بررسی‌ها می‌آموزد فاش نکند، و
(۳) خریدار از اطلاعات آموخته شده برای راه‌اندازی یک کسب‌وکار رقیب استفاده نکند.
یک توافقنامه عدم افشا شامل چه مواردی است؟
۱. طرفین ۲. اطلاعات ۳. محدوده تعهد ۴. استثنائات ۵. مدت توافقنامه ۶. حوزه قضایی این بخش‌ها جزئیات مربوط به طرفین درگیر، نوع اطلاعاتی که محافظت می‌شود، محدودیت‌های استفاده از اطلاعات، استثنائات، مدت زمان اعتبار توافقنامه و مکان رسیدگی به اختلافات احتمالی را مشخص می‌کنند.
طرفین خرید بیزنس
در ابتدای NDA، معمولاً تعریفی از طرفین توافقنامه عدم افشا وجود دارد. به طور معمول دو وجود دارد: نهاد تجاری و خریدار (یا “دریافت کننده” اطلاعات). این بخش همچنین ممکن است شامل اطلاعات آدرس هر یک از طرفین باشد تا مشخص شود که هر یک از طرفین چه کسی هستند.
اطلاعات
در طول معاملات تجاری، اطلاعات معمولاً هر گونه اطلاعات داخلی و غیر عمومی تلقی می شود. این می تواند اطلاعات مالی یا دانش فهرست مشتریان باشد.
مکانیسم انتقال اطلاعات نیز مهم است. به عنوان مثال، اکثر NDA ها چنین اطلاعاتی را به عنوان “تجهیز” یا “به دست آمده” از اکنون و در آینده تعریف می کنند.
محدوده تعهد
دامنه شامل چه کسی، در صورت وجود، خریدار می‌تواند درباره اطلاعات و نحوه استفاده از اطلاعات بگوید.
به عنوان مثال، معمولاً اطلاعات را فقط می توان به حسابداران، وکلا و سایر مشاوران محرمانه خریدار بر اساس «نیاز به دانستن» برای کمک به خرید احتمالی افشا کرد.
علاوه بر این، خریدار فقط مجاز است از اطلاعات در ارزیابی خرید کسب و کار استفاده کند. او مجاز به گرفتن اطلاعات و راه اندازی یک تجارت رقیب است که سعی می کند همه مشتریان مالک را بدزدد. او اجازه ندارد لیست کارمندان را بگیرد و سعی کند کارمندان را برای مغازه خودش شکار کند.
هر گونه استثنا
یک توافق نامه عدم افشا معمولاً برخی از اطلاعات را از پوشش خارج می کند. به عنوان مثال، هرگونه اطلاعات عمومی مستثنی است. در حالی که یک خریدار نمی‌تواند فاش کند که کسب‌وکار برای فروش است، اگر از خریدار انتظار می‌رود که یک فروشگاه خودرو در گوشه‌ای خاص مخفی بماند، غیرمنطقی خواهد بود.
مدت قرارداد
شرایط توافقنامه شامل بازه زمانی است که توافقنامه در آن وجود دارد و چه اتفاقی برای اطلاعات می افتد.
برخی از NDA ها یک بازه زمانی ثابت تعریف نمی کنند، در حالی که برخی دیگر بازه زمانی را بین 2 تا 5 سال تعیین می کنند، زیرا به هر حال اکثر اطلاعات پس از مدتی کهنه می شوند. این قرارداد همچنین حاوی زبانی در مورد آنچه که باید اتفاق بیفتد در صورت عدم کسب کسب و کار خواهد بود. اغلب از خریدار خواسته می‌شود که اطلاعات دریافتی یا به‌دست‌آمده در طول قرارداد را بازگرداند یا از بین ببرد.
حوزه قضایی
در نهایت، در صورت شکستن NDA، این توافق صلاحیت هر گونه دعوی قضایی را پوشش می دهد. اغلب این مکان فروشنده است، زیرا سفر برای اجرای توافق برای او ناخوشایند است.
